مقایسه اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی و تحلیل رفتار متقابل بر بهبود نشانگان ضربه عشق و مهارت‌های زندگی

Abstract

زمینه: نشانگان ضربه عشق مجموعه نشانه‌های روانشناختی، فیزیولوژیکی و هیجانی شدید پس از جدایی های عاشقانه است که ممکن است عملکرد فرد در زمینه اجتماعی، شغلی و تحصیلی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی دو روش آموزشی تنظیم هیجانی و تحلیل رفتار متقابل بر بهبود نشانگان ضربه عشق و مهارت های زندگی بود. روش‏شناسی: در این پژوهش از روش پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد و نمونه گیری بصورت هدفمند بود. برای غربالگری اولیه افراد با نشانگان ضربه عشق از پرسشنامه راس، با نمره برش 15 استفاده شد. این پرسشنامه بر روی 500 نفر از دانشجویان دانشگاه خلیج فارس اجرا شد سپس 120 نفر از دانشجویان که صحت پرسشنامه آن‌ها تایید شده بود برای شرکت در مصاحبه دعوت شدند. از این تعداد 72 نفر در مصاحبه شرکت کردند که به دلیل نداشتن ملاک ورود 3 نفر حذف شدند. 69 نفر باقیمانده در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل که بصورت گروه های 23 نفری بودند جایگزین شدند. شرکت کنندگان در جلسه اول پرسشنامه ضربه عشق راس و مهارت های زندگی رجبی را تکمیل کردند. گروه های آزمایشی به مدت 8 هفته مورد آموزش گروهی تنظیم هیجانی و تحلیل رفتار متقابل که بصورت جلسات هفتگی 120دقیقه ای برگزار می‌شد قرارگرفتند. در پایان جلسات مجددا پرسشنامه های ذکر شده را به منظور بررسی اثربخشی آموزش ها تکمیل کردند و داده های بدست آمده با روش تحلیل کواریانس چند متغیره به وسیله نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‏ها: نتایج این تحقیق نشان داد که دو روش تنظیم هیجانی و تحلیل رفتار متقابل بر بهبود نشانگان ضربه عشق موثر هستند. در مورد مولفه‌های مهارت‌های زندگی نیز می‌توان گفت روش تحلیل رفتار متقابل بر روی مولفه تصمیم گیری و حل مسئله و آموزش تنظیم هیجانی بر بهبود مولفه خودآگاهی، تصمیم گیری و حل مسئله بصورت معناداری موثر بودند. نتیجه‏گیری: این تحقیق نشان داد که آموزش تنظیم هیجانی و تحلیل رفتار متقابل باعث کاهش نشانگان ضربه عشق خواهند شد و میتوان آن‌ها را بعنوان روش های مداخله ای مناسب برای کاهش مشکلات هیجانی پس از فروپاشی رابطه عاشقانه در نظر گرفت.